Edukacja zdrowotna i styl życia.
Efektywność edukacji zdrowotnej zależy od:
- Ogólnego poziomu materialnego i kulturalno – społecznego.
- Stanu przedmiotów i urządzeń służących zdrowiu.
- Umiejętności korzystania z tych urządzeń.
- Dojrzałości potrzeb – nie tylko ich realizacja, ale także kreowanie nowych.
- Powszechnej zgodności oddziaływania wychowawczo – zdrowotnego.
Edukacja zdrowotna:
-
Wytwarzanie nawyków bezpośrednio lub pośrednio związanych z ochroną i doskonaleniem zdrowia fizycznego i psychicznego.
-
Wyrabianie odpowiednich sprawności.
-
Nastawienie woli i kształtowanie postaw umożliwiających stosowania zasad higieny, skuteczną pielęgnację, zapobieganie chorobom, leczenia.
-
Pobudzanie pozytywnego zainteresowania sprawami zdrowia przez epizodyczne i systematyczne wzbogacanie i pogłębianie wiedzy o własnym organizmie i rozwoju, a także o prawach rządzących zdrowiem publicznym.
Etapy edukacji zdrowotnej:
-
Uświadomienie sobie pojęcia i znaczenia zdrowia.
-
Identyfikacja własnych problemów (potrzeb).
-
Podjęcie decyzji o działaniu w celu rozwiązania własnych problemów i zdobywania odpowiednich umiejętności.
-
Działania dla potrzeb poprawy swojego zdrowia.
-
Przekazywanie wiedzy, podejmowanie decyzji, dokonywanie wyborów i działania na rzecz swojego zdrowia.
Fazy wychowania zdrowotnego:
-
Faza heteroedukacji – zabiegi typu pielęgnacyjnego, opieki, profilaktyki (wiek wczesnego dzieciństwa).
-
Faza pośrednia – wzrasta udział w staraniu się o jego zdrowie, rozwija się świadomość i poczucie odpowiedzialności za własne zdrowie (wiek przedszkolny i szkolny); nawyki i przyzwyczajenia.
-
Faza autoedukacji – uczeń jako świadomy wytwórca własnego zdrowia (okres dojrzewania i dorastania); zainteresowania, wiedza, styl życia.
-
Faza heteroedukacji odwróconej – osoby dojrzałe, występujące w roli wychowawców innych.